Kolejny post o bohaterkach książki „Reporterki” Magdaleny Wdowicz-Wierzbowskiej. Dziś – poczytajcie o Małgorzacie Rejmer! 🪴 „Tak, ja też mówię do kwiatków. A wciornastki wyzywam. Nawet piosenkę ułożyłam, zresztą pełną przekleństw. Powiem, ale, proszę, nie cytujmy. Jak ci takie wciornastki zaatakują kwiaty, to musisz każdy liść przetrzeć, więc sobie śpiewam piosenki z tej złości, że tyle czasu tracę, a wciory wysysają mi z kwiatków wszystkie siły. Ostatnio trzy straciłam, bo te bydlaki, nie wiem jakim cudem, po prostu mi je zeżarły”. W „Reporterkach” zaglądamy do świata Małgorzaty Rejmer – tej od Albanii, Rumunii i Kosowa, ale też tej od kwiatków na parapecie i przeklinania na wciornastki. Oglądamy też zdjęcie ważnego dla niej przedmiotu: łuski po naboju z więzienia w Spaçu, najcięższego komunistycznego więzienia w Albanii. Dostała ją od przewodnika, który położył łuskę na jej dłoni i powiedział, że daje ją „na siłę do napisania tej historii”. Za tym gestem stoi wszystko: terror, bunt więźniów, niemożność ucieczki, poczucie beznadziei – ale też pierwsza sytuacja, w której ktoś z Albańczyków mówi jej wprost: to, co robisz, jest ważne. Od tego momentu wiedziała, że książkę o Albanii musi skończyć, niezależnie od trudności. Takie właśnie są „Reporterki” – intymne portrety dwudziestu jednej autorek non-fiction. Patrzymy im w oczy, ale też na ich stoły, półki i talizmany: łuskę naboju, fragment łazienkowego kafla, klucz do więziennej celi, krzyżyk z Wambierzyc, wełniane skarpety. Z historii Małgorzaty Rejmer i innych bohaterek wyłania się nie tylko obraz ich pracy, ale i osobna opowieść o tym, jak rodzi się literatura faktu. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego. @margorejmer #books #małgorzatarejmer #magdalenawdowiczwierzbowska #reporterki #nonfiction #dowody

„Czasami myślę, że straciłam nie tylko zdolność pisania, ale i formułowania klarownych myśli. Moje zdania się urywają i tracą rytm, moje myśli się przecierają i świecą dziurami, robię literówki i błędy. Dwa zdania, zmywam. Pół strony, obieram ziemniaki. Pół zdania, uderzam głową w ścianę. Dwie strony, młodszy syn jest bardzo głodny, a starszy w ogóle nie, gubię wątek. Odnajduję go nad pralką. Zapominam wstawić pranie. Trzy zdania...” - pisze Olga Gitkiewicz w SZYJĄC czyli eseju o trosce. Ten stan niedoczasu, zamętu, chaosu, którego zwłaszcza w okresie przedświątecznym doświadcza wiele i wielu z nas, udzielił się również drukarni zasypanej zleceniami... Słowem: wiemy, że czekacie na nową książkę Olgi, ale niestety ukaże się z małym opóźnieniem. Być może pojawi się w piątek (od razu Was o tym powiadomimy!), a najpóźniej po weekendzie. PS warto poczekać na tę czytelniczą ucztę, wierzcie! 🙂 #szyjąc #szyjac #olgagitkiewicz #troska

✨ Podpis Magdaleny + świąteczne pakowanie we Wrzeniu Świata ✨📚 Wpadnijcie do Wrzenia Świata po „Reporterki” – pierwszą książkę o twórczyniach polskiej literatury non-fiction – i od razu zabierzcie ją do domu w wersji prezentowej. Magdalena Wdowicz-Wierzbowska będzie na miejscu podpisywać egzemplarze dla każdej osoby, która kupi książkę we Wrzeniu. 🎁 Na dodatek przygotowaliśmy stoisko do pakowania prezentów, więc „Reporterki” mogą od razu trafić pod choinkę – z autografem i w świątecznym papierze. To piękna książka do czytania i oglądania: 21 portretów reporterek – od Hanny Krall i Małgorzaty Szejnert po Olgę Gitkiewicz i Małgorzatę Rejmer – oraz fotografie z ich domów, biurek, stołów, talizmanów. Idealny prezent dla każdego, kto kocha reportaż i lubi wiedzieć, co dzieje się po drugiej stronie dyktafonu. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego. #magdalenawdowiczwierzbowska #reporterki #nonfiction #wrzenieświata

To już jutro! Zapraszamy na spotkanie wokół książki „Jak żyć z »toksyczną« matką” Moniki Redzisz. 📅 10 grudnia (środa), 18:30, Faktyczny Dom Kultury O relacjach z matkami, które ranią – czasem brutalnie, a czasem „tylko” słowem, krytyką, milczeniem – porozmawiają: 👩‍💼 Monika Redzisz – autorka książki. 🧠 Tanna Jakubowicz-Mount – psycholożka, psychoterapeutka, współautorka komentarzy w książce, 🧠 Katarzyna Półtorak – psycholożka, od lat wspierająca kobiety w przerwaniu międzypokoleniowych schematów. Spotkanie poprowadzi Paulina Reiter. „Toksyczna” matka nie zawsze krzyczy i nie zawsze bije. Często kocha – ale tak, że rani. Książka Moniki Redzisz, oparta na rozmowach z dorosłymi dziećmi i psycholożkami, pomaga nazwać doświadczenia, odzyskać sprawczość, spróbować naprawić relację albo… bez poczucia winy pójść swoją drogą. Przyjdźcie, jeśli ten temat jest wam bliski – osobiście, zawodowo albo z troski o innych. #books #instagramczyta #redzisz #jakżyćztoksycznąmatką #dowody

„Drogi Mikołaju, chciałbym dobrą książkę”. 🎅 Jeśli natrafiliście na takie zdanie w liście do św. Mikołaja - nie panikujcie. „Dobra książka” to faktycznie szeroka kategoria, ale przybywamy z pomocą. 🎁 Będziemy się z Wami dzielić listami prezentowymi, dzięki którym wybierzecie książkę wpasowującą się w gusta bliskiej osoby. W końcu w Dowodach mamy reportaże dla fanów podróży, dla szukających pociechy, dla tych, którzy chcą pisać, dla miłośników krótszych form… Łapcie pierwszą porcję polecajek i chodźcie na dowody.com lub do Wrzenia Świata! #books #reportaż #święta #prezentynaświęta #książkinaświęta #nonfiction

Skąd tytuł: „Jak żyć z »toksyczną« matką”? Posłuchajcie, jak opowiada o tym autorka książki, Monika Redzisz ❤️ #dowody #wydawnictwodowody #books #reportaż #nonfiction #jakżyćztoksycznąmatką #psychologia #monikaredzisz

Może i Rafcio nie mówi wiele, ale za to mówi to, co najważniejsze. Wrocławiu! Widzimy się na Targach Dobrych Książek 📚 Dowody znajdziecie na stoisku nr 20. #wroclove #wrocławskietargidobrychksiążek

@lukaszpilip wybrał literackie zachwyty! Wśród nich - nasza książka ❤️ Dziękujemy! A Was zapraszamy na dowody.com i do @wrzenie_swiata_ir2 😌 #lukaszpilip #reportaz #nonfiction #ksiazka

Zaczynamy cykl postów o bohaterkach książki „Reporterki” Magdaleny Wdowicz-Wierzbowskiej. Dziś - poczytajcie o Hannie Krall! 🪶 „To był cud »prywatny«, niezwiązany z pracą, z pisaniem. Najciekawsze, najbardziej pożyteczne są cuda, które zdarzają się reporterom. Ani Bikont – na którą czeka człowiek, jej przyszły bohater. Nie miała pojęcia, gdzie go szukać, a on czekał – na jakimś rynku, przed jakimś domem. Na Marcina Kołodziejczyka czekał kamieniarz, który, jak się okazało, potrafił ryć hebrajskie litery. Nigdy się ich nie uczył, ale potrafił. Mnie zdarzyło się sporo cudów, gdy dokumentowałam Wyjątkowo długą linię. Moja wieloletnia bliska znajoma, Ewa Pasierbińska, mieszkała w dawnym mieszkaniu Franciszki Arnsztajnowej, poetki, bohaterki książki. Nigdy o tym nie wiedziałam, dowiedziałam się, kiedy miałam się dowiedzieć, kiedy było mi to potrzebne. Wielu rzeczy od Ewy się dowiedziałam, wielu szczegółów, znaczących zwłaszcza, moich ulubionych” W „Reporterkach” odwiedzamy Hannę Krall w jej mieszkaniu. Autorka oprowadza Magdalenę Wdowicz-Wierzbowską po swoim świecie przedmiotów: pokazuje modlitewne flagi podarowane przez znajomego z Nepalu, figurkę Matki Boskiej przywiezioną przez zaprzyjaźnioną zakonnicę z Częstochowy, obrazek z Księgą Rut zapisaną hebrajskimi literami od swojej polonistki, stare ikony pamiętające „rosyjskie czasy”, przedwojenny egzemplarz „Sztafety” z osobistą dedykacją Melchiora Wańkowicza... Fotografie i rozmowy tworzą razem intymne portrety – widzimy nie tylko twarze reporterek, ale też ich stoły, biurka, ściany, talizmany: łuskę naboju z albańskiego więzienia, fragment kafelka z łazienki, klucz do celi, krzyżyk z Wambierzyc czy wełniane skarpety. Z przedmiotów, wspomnień i zdań układa się osobna historia polskiego reportażu – opowiedziana z kobiecej perspektywy. 

 Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego. #reporterki #magdalenawdowiczwierzbowska #igreadspl #hannakrall #nonfiction #reportaż