Reporterka, redaktorka, badaczka świata pracy w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego, wykładowczyni w Polskiej Szkole Reportażu. Autorka tekstów prasowych i książek, debiutowała w 2004 roku powieścią Zmiany światła. Za książkę Nie hańbi (2017) o polskim rynku pracy nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za najlepszy reportaż literacki, Nagrody Literackiej Nike i Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej. Jej kolejny reportaż Nie zdążę (2019) o wykluczeniu komunikacyjnym został nagrodzony tytułem Reporterska Książka Roku Grand Press, a biograficzny esej Krahelska. Krahelskie (2021) był nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Jest również autorką rozdziałów w tomach: Proszę mówić. Historia społeczna Muzeum Sztuki w Łodzi (2022) i Ludowa historia kobiet (2023) oraz sztuki Szwy niewidoczne (2025). Zajmuje się tematami związanymi z historią społeczną, emancypacją kobiet i nierównościami społecznymi w Polsce.